NC If... EP.5 (BNyoung) -ไม่มีคำว่าครั้งสุดท้ายสำหรับอิมแจบอม-
NC BNyoung
เมื่อกลับมาถึงห้องพัก ผมวางร่างบอบบางของจินยองลงบนที่นอน แล้วตามขึ้นมาคร่อมคนตัวเล็กไว้ ตามมาด้วยการช่วงชิงริมฝีปากของคนใต้ร่าง เสียงชื้นแฉะของลิ้นที่เกี่ยวพันกันดังไปทั่วห้องนอนที่ไม่มีเสียงใดมารบกวน
จากริมฝีปากแสนหวาน ผมผละออกมาอย่างอ้อยอิ่งเพื่อมาลิ้มลองลำคอระหง รอยที่เคยทำไว้จากกิจกรรมรักครั้งก่อนเริ่มจากลงแล้ว ผมจึงกดจูบและดูดเม้มลงไปเพื่อทำให้มันกลับมาชัดขึ้น รอยแล้วรอยเล่า
"อืม... แจบอม... อย่าทำรอยไว้เยอะนะ กลับไปโซลแล้วฉันมีสอน" จินยองบ่นออกมาเบาๆ แบบไม่จริงจังนัก เพราะรู้ดีว่าห้ามไปก็เท่านั้น เห็นทีคงต้องหยิบเสื้อคอเต่ามาใช้ตลอดฤดูหนาวนี้แน่ๆ
ผมทำเป็นหูทวนลมกับสิ่งที่ร่างข้างใต้เอ่ยออกมา จะไม่ให้ทำรอยไว้ได้ยังไง อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ ไอ้สายตาของอาจารย์กับนักศึกษาพวกนั้นที่มองคนของผมราวกับจะกลืนลงท้อง รอยพวกนี้ก็เหมือนผมประกาศให้ทุกคนได้รู้นั่นแหละ ว่าปาร์คจินยองเป็นของอิมแจบอมคนนี้คนเดียวเท่านั้น!!!
มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออกเป็นพัลวัน จนในที่สุดก็เผยให้เห็นร่างกายขาวเนียนภายใต้เสื้อเชิ้ต จนผมต้องลอบกลืนน้ำลาย แม้จะเห็นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่จินยองก็ยังน่ากินเสมอ ไม่มีครั้งไหนเลยที่ผมจะอดใจได้
"อืม อื้อ แจบอมอ่า" ผมก้มลงไปเล่นกับตุ่มไตสีสวยทั้งสองข้างจนร่างบางร้องครางออกมาด้วยความเสียว โดยที่มืออีกข้างก็กำจัดปราการด้านล่างออกไปอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นแท่งเนื้อขนาดพอดีมือที่กำลังชูชันตามแรงอารมณ์
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มตอบสนองกับรสชาติที่เขามอบให้ จึงถดร่างกายลงไปตามแนวท้องเนียนที่มีกล้ามเนื้อเล็กๆ แล้วเลื่อนลงสูแก่นกายที่เริ่มปริ่มน้ำ บ่งบอกภาวะอารมณ์ที่เริ่มครุกรุ่น่ร่างสูงไม่รีรอใช้ปากหนาเข้าครอบครองแก่นกาย ไล้ลิ้นไปยังส่วนปลาย และตามความยาวที่ไม่ได้มากนัก มือหนาก็เข้าไปหยอกล้อกับลูกกลมทั้งสอง สร้างความเสียวกระสันไปทั่วทั้งร่างบาง
"อ๊ะ อ๊ะ อ่า... แจ... แจบอมอ่า" เสียงหวานครางออกมาระงมไปทั้งห้องสวีท สองมือบางจับกลุ่มผมของร่างหนาที่กำลังขยับศีรษะขึ้นลง ขบเม้ม ลิ้มเลียที่ปลายยอดอย่างช่ำชองเพื่อระบายความซ่าน และประคองความเร็วให้เป็นไปดั่งใจ
"แจ... บอม... อ๊ะ... อ๊ะ... ฉันจะ... จะ... ถึง อ๊าาาาาาา" ยังไม่ทันจบประโยคดี แก่นกายของร่างเล็กก็กระตุกในโพรงปากอุ่น ของเหลวแห่งชีวิตถูกพ่นออกมา ผมกลืนทั้งหมดลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ
ร่างบางหายใจหอบจากกิจกรรมแรก แล้วหันมาปรือตามองร่างสูงอย่างยั่วเย้า เท่านี้ยังไม่เพียงพอ เขาต้องการทั้งหมดของร่างสูง ไม่ใช่เพียงแค่การออรัลเซ็กส์
แค่มองตาสวยที่ทอดมา ผมเข้าใจได้ทันที ผมรีบแกะกระดุมเสื้อออกอย่างรวดเร็ว ส่วนกางเกงก็ได้ร่างบางลุกขึ้นมาดูแลให้ จนเสื้อผ้าทุกชิ้นถูกโยนไปทั่วทุกมุมห้องอย่างไม่ใยดี
ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งสองแนบชิดกันจนไม่มีช่องว่างให้อากาศแทรกผ่าน บทจูบเร่าร้อนเริ่มขึ้นอีกครั้ง ลิ้นหนาและลิ้นเล็กเกาะเกี่ยวกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร
ฝ่ามือหนาบดคลึงยอดอกสีสวยอย่างสนุกมือ ส่วนมืออีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่าง เข้ากอบกุมก้นกลมกลึง บีบเค้นจนร่างบางหลุดครางออกมาคราแล้วคราเล่า
ผมผละมือออกจากตุ่มไตแสนน่ารัก ผละปากออกจากโพรงปากแสนหวาน แม้จะแสนเสียดาย แต่ยังมีสิ่งที่น่าลิ้มลองกว่านี้รออยู่ตลอดค่ำคืนอันยาวนานนี้
ผมเอื้อมไปหยิบเจลหล่อลื่นที่วางอยู่บนหัวเตียง แล้วบีบใส่นิ้วมือจนชุ่ม แล้วปาดป้ายลงไปยังช่องทางสีหวาน สำหรับเตรียมความพร้อมให้จินยองก่อนจะเผชิญสิ่งที่ใหญ่กว่านี้มาก
นิ้วแกร่งชำแรกไปยังช่องทางด้านหลัง ความคับแน่นทำให้ร่างบางเริ่มรู้สึกอึดอัด จนตอดรัดนิ้วผมอย่างถี่รัว
"แจบอมอ่า จ...เจ็บ... อ่า..." แม้จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ร่างบางก็ยังหดเกร็งช่องทางคับแคบทุกครั้งที่มีสิ่งแปลกปลอมาอดลึกเข้ามา
"ผ่อนคลายนะครับที่รัก อย่าเกร็ง" เสียงของผมแหบพร่า แต่ก็ยังต้องอดทนอย่างค่อยเป็นค่อยไป ผมไม่อยากให้จินยองเจ็บ ลูกชายของผมจยายขนาดเต็มกำลังจนเกินมาตรฐาน ถ้ารีบร้อนจินยองจะรับไม่ไหว
"อึก... อืม..." ร่างบางค่อยๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออก ทำใก้ช่องทางคับแคบเริ่มคลายตัวลง
เมื่อผมเห็นว่าจินยองเริ่มผ่อนคลายแล้ว นิ้วแกร่งก็เริ่มขับเคลื่อนอีกครั้ง จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม ผมขยับเคลื่อนเข้าออก แตะสัมผัสผนังอ่อนนุ่มภายใน
"อ๊ะ อ๊าาาา ตรงนั้น..." เสียงหวานครางออกมาหลังจากที่นิ้วแกร่งสัมผัสโดนจุดกระสันภายใน ผมยกยิ้มแล้วกดย้ำไปที่จุดนั้นจนร่างบางเสียวไปทั่วสรรพางค์กาย
เมื่อหยอกล้อจนร่างบางน้ำตาซึม ผมก็ถอดถอนนิ้วแกร่งออกมา แม้ว่าการเตรียมความพร้อมมันจะไม่สามารถเทียบได้กับขนาดของแจบอมน้อย (ที่ไม่น้อยนะครับ) ที่จะตามเข้ามา แต่ผมก็ไม่อยากให้จินยองต้องเจ็บตัว ทว่าจะให้รอจนพร้อมกว่านี้ผมก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เพราะแรงอารมณ์ที่พุ่งพล่านจากสิ่งเร้าแบบจินยอง
ผมรูดรั้งแก่นกายจนมันขยายมากขึ้นก่อนจะไปจ่อยังช่องทางที่เตรียมความพร้อมไว้แล้ว จากนั้นจึงค่อยๆ กดส่วนหัวลงไปในความคับแคบ
ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปในทุกอณูของร่างบาง ทั้งคับแคบ และเต็มแน่น ผมหยุดยั้งด้วยความซ่านเสียว แต่ก็ต้องอดทนให้จินยองได้ปรับตัวรับความใหญ่โตนี้ จนกระทั่งความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่ทำให้ร่างบางร้อนระอุ คนตัวเล็กเริ่มบีบรัดช่องทางที่โอบอุ้มแกนกายไว้ เป็นสัญญาณให้ผมเริ่มขยับแทรกซึมลงไปจนสุดความยาว
"อ๊ะ...อาาาา" เสียงหวานเปล่งออกมาอย่างเสียวซ่านลืมอาย
"ฮืม..." ความคับแน่นทำให้ผมรู้สึกปวดหนึบจนต้องครางในลำคออย่างทุ่มต่ำ
กระทั่งความต้องการที่จะถนอมร่างตรงหน้าอย่างอ่อนโยนต้องขาดผึงลง ณ เวลานี้ ผมต้องปรับแผนใหม่ทั้งหมด ผมต้องการรักแรงๆ มากกว่า
กายแกร่งขยับโยกกดลึกลงไปอย่างจาบจ้วง ลึกซึ้ง แนบแน่นไปทั่วทั้งผนังนุ่ม จนร่างบางต้องแหงนหน้าไปด้านหลังอย่างซ่านเสียว
"อืม... แจ... แจบอม...อะ... แรง... แรงกว่านี้...อา..." ร่างบางร้องขอ เขาต้องการมากกว่านี้ ลึกกว่านี้ แรงกว่านี้ ซึ่งการร้องขอนี้ทำให้ร่างสูงถึงดับยิ้มกริ่ม ไม่ใช่เพียงแค่จินยองเท่านั้น แจบอมก็ต้องการรักจินยองแรงๆ ให้สมกับความรักที่เขามีให้คนๆ นี้อย่างสุดหัวใจ
"ได้ครับที่รัก ฉันไม่ผ่อนแล้วนะ" จบประโยค ผมก็จาบจ้วงอย่างเน้นแน่น เสียวครางระงมของทั้งผมและจินยองลั่นไปทั่วทั้งห้องหรู เต็มตื้นด้วยอารมณ์ที่คลั่งใคล้ซึ่งกันและกัน
"อืม... ฮืม... จินยอง จินยองอา..." เสียงแหบพร่าของผมร่ำร้องชื่อของจินยอง เรียกแล้ว... เรียกอีก... อย่างไม่รู้จักเหนื่อยหน่าย พร้อมกับทะโยนตัวตนลงไป ตรองตรึงอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนช่องทางของร่างบางที่โอบอุ้มแก่นกายร้อนอยู่เริ่มกระตุกเต้น ส่งสัญญาณว่าอีกไม่นานร่างบางใกล้จะแตะขอบสสรรค์
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ... แจบอม... แจบอมอา... ไม่... ฮึก... ไม่ไหวแล้ว... มันจะออก..." ร่างบางสั่นสะท้าน บิดเร่าไปมา ร้องออกแทบจะไม่ได้ศัพท์ ใกบ้ปลดปบ่อย แม้ไม่ได้มีการแตะต้องแก่นกายเล็กเลย
"ครับ... ฮืม... อึก...อ่ะ... พร้อมกันนะ... ไม่ไหวเหมือนกัน" ผมเร่งความเร็ว แก่นแท้แห่งความเป็นชายขยายออกมาจนตึงถึงขีดสุด ความเสียวซ่านและสัมผัสอ่อนไหวมาหลอมรวมกันอยู่ที่ปลายแก่น ยิ่งโดนจินยองโอบรัดมากเท่าไหร่ ผมยิ่งกระแทกถี่และลึกสุดใจมากเท่านั้น
"อะ...อ่ะ..อ๊ะ....แจบอม...อ๊า..." จุดสิ้นสุดทุกความอดทนดำเนินมาถึงปลายทาง ร่างบางปลดปล่อยสายธารขาวขุ่นออกมา เปรอะเปื้อนหน้าท้องขาว ช่องทางด้านหลังขมิบถี่ ในขณะเดียวกันร่างสูงขยับเข้าออกแลักดลึกอีกไม่กี่ครั้งก็ปลอดปล่อยออกมา น้ำรักสีขุ่นฉีดเข้าไปจนเต็มช่องทางของร่างบางจนอุ่นวาบ
"จินยอง... แฮ่กๆๆ" เสียงของผมยังคงแหบพร่า เรียกชื่อคนใต้ร่างอย่างเหนื่อยหอบ ครั้งนี้มันเต็มตื้นกว่าทุกครั้งที่เคยรักกันมา
"หืม..." ร่างบางส่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา เหนื่อยล้า แต่ยังตอบออกมาให้ร่างสูงรับรู้ว่ายังฟังอยู่
"... รักนะครับ รักที่สุด จะรักคนเดียว จากนี้... ตลอดไป..." คำรักพร่ำออกมาอย่างจริงใจ สายตาคมทอดมองร่างบางอย่างโหยหา เต็มไปด้วยความรู้สึก ผมรักเขาอย่างสุดหัวใจจริงๆ
"รักเหมือนกันครับ จะไม่รักใครอีกแล้ว แค่นายคนเดียว ต่อจากนี้ไป..." แม้จะเหนื่อยล้าจากบทรักสุดร้อนแรง แต่ร่างบางก็พูดออกมา ย้ำแน่นให้ร่างสูงเชื่อมั่นในคำรักที่เขามีให้
"แต่งงานกันนะ จินยอง"
ตากลมเบิกขึ้นอย่างคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินประโยคนี้ในเวลาวาบหวิวเช่นนี้ และยิ่งเบิกโพลงขึ้นไปอีก เมื่อนิ้วเล็กข้างซ้ายสัมผัสกับโลหะกลมเกลี้ยงที่ไม่รู้ว่าร่างสูงไปหยิบมาตอนไหนสวมใส่ให้ที่นิ้วนาง
"นะครับ" ผมถามย้ำซ้ำอีกครั้ง เมื่อคนตัวเล็กใต้ร่างยังคงตกใจจนยังไม่ได้ให้คำตอบ
"สวมแหวนแล้วนี้ จะให้ปฏิเสธยังไง" ร่างเล็กยกยิ้มจนปบายหางตามีรอยขีดขึ้นมาเด่นชัด
"จะปฏิเสธเหรอครับ" ผมแกล้งถามออกไป พร้อมกับขยับแก่นกายออกมา แล้วตอกเข้าไปจนสุดอีกครั้งอย่างยั่วเย้า
"อื้ม... แจบอม อย่าแกล้งสิ เอาออกไปได้แล้ว" เสียงหวานสั่นเครือจากการแกล้งขยับของร่างสูง
"ไม่เอา ขออยู่แบบนี้นะ อุ่นดี" ผมแกล้งขยับเล็กๆ อีกครั้ง จินยองหน้าแดงซ่านด้วยความขัดเขิน และไม่รู้ว่าร่างเล็กตกใจจากการขยับของผมหรืออะไร ทำให้ร่างบางเผลอขมิบช่องทางตอบกลับมาจนผมยกยิ้มอย่างเจ้าเบ่ห์
"อื๊อ... ไม่เอา... มันอึดอัด เอาออกไปนะ นะ นะแจบอมนะ" ร่างบางออดอ้อนร่างสูง แต่ก็รู้ตัวช้าไปเสียแล้วว่าการกระทำเช่นนั้นผิดถนัด เพราะทั้งน้ำเสียงแสนออดอ้อน สายตายั่วเย้า ช่องทางคับแน่นที่โอบรัดแก่นกายที่สงบอยู่ตอดรัดเบาๆ ตามจังหวะหายใจ ทำให้ร่างสูงเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง จนท่อนลำเขื่องขยายขนาดขึ้นมาอีกครั้ง
"นี่อ้อนให้เอาออก หรือยั่วให้ทำอีกกันแน่นะ หืม..." ใช่ครับ อารมณ์ผมตอนนี้พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้งจนต้องขยับให้คลายความอึดอัด มือแกร่งก็บีบจมูกรั้นอน่างหมั่นเขี้ยว
"อ๊ะ... ไม่เอาแล้วนะ เหนื่อยแล้ว" จินยองครางเบาๆ พร้อมร้องขอออกมา เพราะอ่อนเพลียเต็มที แม้ใบหน้าจะแดงก่ำก็ตาม
"ไม่ได้หรอก มันตื่นอีกแล้ว อยากรักนายอีกนี่นา นะ นะ ขออีกนะ จินยอง รอบสุดท้ายแล้ว" เสียงทุ้มแหบพร่าขึ้นมาอีก แถมไม่วายขยับเข้าออกเนิบๆ อีกสองสามครั้ง
"อ๊ะ... แจบอม...อื๊ม..." ไม่ปล่อยให้ร่างบางได้พูดมากไปกว่านี้ ผมประกบจูบลงไปแนบกับปากบางอย่างเร่าร้อน แกนกายก็ยังคงขยับ มือแกร่งเริ่มบดขยี้ตุ่มไตสีหวาน มืออีกข้างก็เริ่มชักรูดแก่นกายเล็กจนมันขยายขึ้นตามแรงอารมณ์
"อืม... อ๊ะ... อ่า... รอบสุดท้ายแล้วนะ ง่วง อึก... แล้ว" ร่างบางตอบออกมาหลังจากร่างสูงผละริมฝีปากย้ายมาแถวๆซอกคอขาว เมื่ออารมณ์เสียวถูกปลุกขึ้นมาอีกด้วยน้ำมื่อร่างสูง จะปฏิเสธก็คงไม่ไหว เลยปล่อยเลยตามเลยแล้วกัน
"ครับ..." ร่างสูงตอบรับอย่างลิงโลด พร้อมกับขยับให้ร่างเล็กพลิกตัวคว่ำ ขณะที่แก่นกายยังไม่ถูกถอน ยิ่งสร้างความกระสันอยากให้ร่างบาง จนต้องห่อปากครางด้วยความเสียว
บทเพลงรักจึงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง ราวกับหาจุดสิ้นสุดไม่เจอ ไม่มีครั้งสูดท้ายอีกต่อไปสำหรับอิมแจบอม...
sunflowermaple : กลับไปเม้นกันในเด็กดีต่อได้เลยน้าาาาา >3<
